Değerli dostlarım hayat bir yolculuktur.
Taşıdığımız yüklerle yolu kendimize daha da güçleştirdiğimiz olur. Bazen yolun kendisinden çok aldığımız sorumluluklara taşıdığımız yüklere odaklanırız. Asıl işimizin yolu yürümek olduğunu unutup yükün hamalı olmayı daha çok tercih ederiz. Hatta öyle olur ki yükün altında ezilmek yaşam yolunu yürümek yerine tercih ettiğimiz bir görev olur. Bu uğurda kendimize yapabileceğimiz en değerli yardım yüklerimizden hafiflemek olur.
Ancak bizi yoran yolumuzdan alıkoyan , hızımızı kesen yüklerin hamallığını yapmaktan vazgeçmeyi tercih etmektir. Unutmayalım ki, oksijen maskesini önce kendimize takmak zorundayız. Biz sağlıklı nefes alıyor olmalıyız ki sevdiklerimizin sorumluluklarını paylaşmaya devam edebilelim Bu konuda örnek olabilecek bir yaşanmışlığı siz dostlarıma paylaşmak İstiyorum.
Emektar bir hamal günün birinde uzun boylu iri yarı genç bir pehlivan alır yola düşer. İkisinin de yükü hayli ağırdır. Çuvallar sepetler hamaklar hepsinin de içi tıkabasa doludur. Birkaç saat sonra hamal genç pehlivana dönerek ‘Evlat mola vakti geldi oturup dinlenelim biraz’de. “Ne molası yahu pehlivan ben terlemedim daha’ diye karşılık alır. Hamal ‘Sen bilirsi’ der ve yükünü indirip bir ağacın altına oturur ve uyur.
Pehlivan huzursuzca etrafında turlayıp durur hamal uyanıncaya kadar. Sonra kaldıkları yerden devam ederler yola. Birkaç saat yürüdükten sonra emektar hamal dinlenme zamanının geldiğini söyleyip mola verir. Pehlivan yine sinirli , gücü kuvveti yerinde genç ve dayanıklı bir adam olduğundan hızının sürekli kesilmesinden hiç hoşlanmıyordur. İnadından dinlenmez yine. Etrafında gezinip hamalın uyanmasını bekler. Arkasından yükleriyle düşerler yola. Yol boyunca defalarca mola verilir. Ama genç pehlivan hiç dinlenmez. Sonra akşam üstü dizlerinin bağı birden bire çözülür, Bacakları birbirine dolanınca yere kapaklanır. Genç pehlivan oracıkta derin bir uykuya dalar, hatta sızar. Kendine geldiğinde emektar hamalı görür başucunda. Adam pehlivanında yüklerini sırtına atmış ‘Kalk evlat koluna gireyim de bana yaslan biraz böyle yol alalım birlikte.’
Hamal ‘Bak oğlum yılların hamalıyım. Bizim işimiz yükü taşımak , yükün altında ezilmek değil. Unutma ki yük taşıdıkça daha da ağırlaşır. Dinlenerek yükü hafifletirsin.’
Değerli dostlarım bizim işimiz bugünü yarına taşımaktır. Bugünün altında yok olmak değil. Çünkü yarınlarda bizi bekleyenler var. Sevgilerimle esen kalın.
