Mükemmeliyet Doğallıkla Gelmeli

Değerli dostlarım,
Mükemmel insan olmanın, ciddi bedeli olmaktadır. Mükemmeli arayış estetikte, edebiyatta, sanatta, bilimde, elbette gelişimi ve üretimi desteklemektedir. İnsanın kendinde mükemmeli aramasında tabi ki değerli sonuçlar yaratmıştır.
Ancak mükemmeli aramak ve mükemmeliyetçilik, çok hassas bir konu… Hatta iki ucu keskin bir bıçak diyebiliriz…
Mükemmeliyete ulaşmak insan açısından neredeyse imkansızdır. Kusursuzluk, doğanın kendisinde bile yoktur. Sosyal hayatın içinde, kalabalıklarla yaşayan dış etkilere fazlasıyla açık olan bir canlı olarak, insanın kusursuz olmaya çabalaması, yıpratıcı, yorucu ve gereksiz bir mücadeledir. Her ağacın bir boyu, gövdesi, kök gücü, büyüme kapasitesi farklıdır. Aynı türden çiçekler, farklı boylarda, farklı güçlerde, farklı yapılardadır. Aynı türden kuşların bile kimi daha beceriklidir, beslenirken kimi daha beceriksiz, kimi daha hızlı uçar, kimi uçamaz, kimi daha iridir, kimi daha küçük…
Doğanın mükemmel oluşu bile tamda kusurlar sayesindedir, hiçbir şeyin tek tip bir kusursuzluk içinde olmamasıdır. Hatalar ve kusurlar doğanın sürekliliğine hizmet etmektedir. İnsanda doğanın bir parçası olarak hata yapar…
Hatalarıyla mükemmeldir. Kusur insanın özelliğinde vardır. Bir yerde özgünlüğüdür hatalar, insanın kendi kendini geliştirebildiği kıymetli tecrübelerdir. Mükemmeliyetçiliğin temelinde saygı görme, onaylanma, başarılı olma, değer kazanma, kabul ve sevgi görme isteği vardır.
Değerli dostlarım, Dozunu artırırsak bütün bunları kazanmaya değil kaybetmeye bile neden olabilmektedir. Sevgi ve kabul görmek için artan kaygı, öfke, stres, etrafa baskı, kendine baskı daha çok hataya yol açabilmekte…
Fazla gerilim ve stres ilişkilerin ve ortaklıkların bozulmasına sebep olmaktadır. Baskının ve stresin kaynağı olarak görülen kişiye duyulan saygıda, sevgide, hoşgörüde giderek tükenir.
Değerli dostlarım, mükemmel olmak yerine, elimizden geleni yapıyor olmak siz dostlarımı daha mutlu, daha huzurlu, daha başarılı kılar diye düşünüyor.
Sevgiler sunuyorum.