Şu süpürgem ve elimdeki değnek gerçekten işe yarasaydı, “anne”li büyürken, “anne”lerinin
kendilerine bakmakla yükümlü birer “gereç” oldukları düşüncesiyle yaşayanlardan, “anne”lerini
sevme haklarını ellerinden alırdım. Çünkü samimi bulmuyorum…
Evlerinin dışındaki hayatla haşır neşir olmaya başladıkları an itibari ile, aynı zihniyetle yaşama
rahatlığının nimetlerinden faydalanmaya kurgulanmış olan bu “evlat”lar, etraflarındaki karşı cinsleri
gönüllü ya da gönülsüz hizmetkarları olarak göremezlerdi o vakit. Evlerinde bırakıp çıktıkları
“anne”lerinin de bir kadın olduklarını idrak ettirmeye çalışırdım.
Yemin ederlerken:
“Anam, avradım olsun ki….”
Sinirlendiklerinde:
“Senin ben ananı…..”
Davranış ispatlarında:
“O….. çocuğuyum ki öyle yaptıysam……” gibi söylemleri yok mu bir de? Tüm hayati düzenlerini, bu
söylemlerle sağlamanın mantığı, hangi ahlak anlayışlarına sığıyor merak ediyorum doğrusu…
Gerçek anne sevgisi ve anneye duyulan saygının ehemmiyeti, yılda bir kez “anne”yi kutsamaktan
ziyade, tüm “anne”leri ve “anne adayları”nı kutsal görmekten geçer. Ki böyle düşünenler, annelerinin
yüzlerine göğüslerini gere gere bakabilen gerçek ins’anlardır. İns’an olmanın gereği budur. Kalanı
teferruat…
Ah sevgili süpürgem ve değneğim! Keşke işe yarasaydınız ve ben:
Aramızda hiç anne yüzü görmemiş, varlığının, sıcaklığının, gücünün farkına varamamış olanları, birer
dakikacık bile olsa anneleriyle birlikte olmalarını sağlayabilseydim, ne güzel olurdu…
Anne sevgisini sadece, dışarıdan gözlemleyebildikleri için gıpta edenleri, anne yokluğunun hissini
derinlerde yaşayıp, belki de sadece bir “kavram” olarak benimseyenleri, annelerinin koynunda birkaç
saat uyuyabilmelerini mümkün kılabilseydim keşke.
Ve…
Ve sonra süpürgemi Ankara semalarına çevirip, Atlas Elli Kadın’ımın dizlerinde uyuyabilseydim bir
ömür… Saçlarımın her telini okşayabildiği gün, benim günüm olsun… Çünkü yaşım kaç olursa olsun,
annemin elleri saçlarımda olsun isterim…
Çünkü ben de “anne”yim…
Sahibinin kim olduğunu bilmediğim bir cümle ve sevgiyle:
KALBİ VE VİCDANI OLMAYAN, ANNEM VAR DEMESİN!