İnsan ne usanmaz bir varlık değil mi?
Düşünsenize en başından beri, hep layık olduğumuzu sandığımız bir cennetin beklentisiyle yaşıyoruz. Hem de bu beklentinin, hayat içinde gerçekleşmeyeceğini bile bile… Daha sonra aklımız başımıza geliyor ve yaşarken bulamadığımız o saadeti ya geçmişte ya da gelecekte aramaya başlıyoruz ve yine bulamıyoruz…
Böylece hayattan kaçamayacağının farkına varıyorsun. Sanırım büyümenin en kötü tarafı da bu oluyor. İnsan büyüyünce farkına varıyor. Hayat, beklemek ve sabretmek üzerine kurulu bir düzenden ibaret sanki…
Farkındayım hayat ciddi bir oyun. Oldukça da zor aslında, en zoru da kurallara uymakta çekilen güçlük. Çünkü bir çok kural var ve herkes kendi koyduğu kuralın doğruluğuyla övünüyor.
Değerli dostlarım yine de hayat kötü değil. Evet belki katlanılmaz ama kötü değil ve bu ikisi de aynı şey değil.
