Merhaba Sevgili Kartal;
Bugünkü konuğum Rüzgar, beş buçuk yaşında ve kendisiyle henüz üç aylık bebekken tanışmıştık. O günden itibaren de, ayda en az iki kez görüştüğüm bir aileden bahsedeceğim sizlere…
Şartlar ne olsun, her olumsuzluğun içerisinden mutlu olunabilecek bir sonuç çıkarabilen, tüm çevresel ya da ailevi sorunları, el birliği ile çözmeyi başarmaya çalışan ve tüm bunları gerçekleştirirken de, çocuklarına ayırmaları gereken zamanları, asla kısıtlamayan bir aile…
Rüzgar’ın ebeveynlerinin her ikisi de çalışıyor. Rüzgar ve ablası(on iki yaşında), okul saatlerinin dışındaki süreyi, mecburen diğer aile büyüklerinin (anneanne, babaanne ya da teyze) yanında geçirmek zorunda kalıyorlar. Ebeveynleri, kendilerinin iş çıkışı saatlerinin ardından, Rüzgar’ı ve ablasını, aile büyüklerinden teslim alarak evlerine gidiyorlar.
Rüzgar’ın tabiri ile, “en sevinçli zamanlar, o zamanlar…” Çünkü her akşam, neşeli bir kavuşma faslı yaşanıyor. Eve vardıkları andan itibaren herkesin, salonun ortasında buluşma saatine kadar ki görevlerini tamamlama süreçleri başlıyor. Bazen babası, bazen ise annesi yemek yapma, dağınıklıkları toplama, sofrayı kurma görevini üstleniyor. Yani o an, kim hangi göreve uygunsa, seçtiği görevi yerine getiriyor. Anne ya da baba(erkek ya da kadın) oluşları fark etmiyor. Keza, hafta sonlarında da görev paylaşımlarında, klişeleşme ya da yaftalama yok. Annesi, Rüzgar’ın kişisel temizliğini yaptığı sırada, babası ve ablası evi süpürüp, toz alıyorlar. Ve böylece tüm aile, evdeki genel işler bittikten sonra, birbirlerine bolca vakit ayırabiliyorlar. Rüzgar, çocuklarıyla sürekli sohbet eden, vakit geçirmek için özen gösteren bir ailenin bireyi olduğunu, tüm davranışlarıyla gözler önüne seriyor. Neşeli, daima güler yüzlü, mutlu bir çocuk… Üstelik bu ailenin, maddi olanaklarının kısıtlı sayılabilecek boyutta olması, çocuklarına uyguladıkları davranış şekillerini etkilemiyor.
Özellikle annesi, çalışma saatlerinin çok fazla olduğu ve bütün gün ayakta olmak zorunda kaldığı bir işte çalıştığı halde, çocuklarının tüm sorularına sabırla cevap veriyor, birlikte oyun oynama isteklerini yerine getiriyor. Tüm bu güzellikleri gerçekleştirebilmesi için, ev işlerinde kendisine var gücüyle yardımcı olmaya çalışan eşini çok sevdiğini söylerken, yorgun gözleri ışıldıyor.
Hemen hemen her aile gibi, yaşadığımız ülkenin ekonomik şartlarından dolayı zor bir süreçten geçtikleri halde, hiçbir bahanenin ardına sığınmadan, çocuklarıyla daha çok vakit geçirebilmek ve her şeye rağmen mutlu çocuklar yetiştirmeye çalışmak için yüreklerini, emeklerini ortaya koyan tüm anne ve babalara selam olsun…
Hem de sonsuz sevgiyle…
Rüzgar, 5 yaşında
Rüzgar’cım, mutluluk deyince aklına ne geliyor?
Oyuncaklarımla oynarken, havuç ve armut yerken çok mutlu oluyorum. Ama en çok, babamla film izlemek, sohbet etmek; ablam ve annemle oyun oynamak geliyor aklıma. Annemle babam da, birbirlerine sarılarak televizyon izlerken mutlu oluyorlar.
Uykuya geçmeden önce, hiç hayal kuruyor musun, Rüzgar?
Evet, ama gerçek olmayacağını biliyorum. En sevdiğim oyuncağım olan dinozorumun canlandığını ve onunla oynadığımı hayal ediyorum. Beni, sırtının en yüksek yerine çıkarıp, gezdirdiğini düşünüyorum.
Büyüdüğünde, hangi mesleği yapmak istiyorsun?
Pilot olmak istiyorum. Çünkü, havalarda uçmak istiyorum. Ben gökyüzünü çok seviyorum. Ve gökyüzüne sadece uçakla gidebilirim, öyle değil mi?
Babanı çok sevmenin sebeplerini anlatır mısın, Rüzgar?
Babamla oyun oynamak çok zevkli… Oyuncak arabalarımla oynarken, bana arabaları anlatıyor, arabalar hakkında sohbet ediyoruz. Dinozorumu, o da çok seviyor. Dinozor, bizim en sevdiğimiz arkadaşımız. Hem babam, çok da güzel yemek yapıyor. Annem de çok güzel yapıyor ama ben, babamın yemeklerini daha çok seviyorum. Çünkü, ona yardım ediyorum. Çok eğlenceli oluyor, birlikte yemek yapmak…
Anneni anlat, desem?
Annemi çok seviyorum çünkü, işten eve geldiğinde beni görünce çok seviniyor. Annemle yaptığım her şey çok zevkli. Annem hep gülüyor. Yaramazlık yaptığımda bana kızınca, annemden özür diliyorum, o zaman da hemen gülüyor. O, iyi ki benim annem. Hep gülüyor çünkü…
Ablan da, annen ve baban kadar eğlenceli mi?
Evet… Birbirimize yardım ediyoruz. Her akşam, ablamın okul çantasını hazırlamasına yardım ediyorum. O da, benim oyuncaklarımı toplarken bana yardım ediyor. Sonra da ablam derslerini bitirince, istediğimiz oyunları oynuyoruz hep beraber.
Rüzgar’cım, ailenle çok mutlu bir hayat sürdürdüğünü düşünüyorum; yanılıyor muyum?
Yanılmıyorsun… Benim ailem, hep mutlu mutlu bakıyor bana. Annemi, babamı ve ablamı çok, hem de çok seviyorum.
