Değerli dostlarım,
Eğer yumruğunuzun içinde bir kor parçası tutarsanız, ellerinizi açıp onu bırakmadıkça o kor parçası sizi yakacaktır.
İçimizdeki nefret ve küskünlükte bizi öyle yakıyor. Onları bıraktığınızda hemen hafifleyip iyileşeceksiniz.
İnsan oğlu yaşam boyu ruhunda ne çok kırgınlıklar, kızgınlıklar, nefret, öfke ve sevgisizlik biriktiriyor. Bizi üzen, inciten ve yaralayan her kim varsa onları bağışlamayarak aslında bilmeden en büyük kötülüğü kendimize yapıyoruz. Affetmediğimiz her insanla, kalbinizde kanayan bir yara yaratırız. Yaşadığımız olaylardan almamız gereken mesajları görmezden geldiğimiz sürece, her seferinde aynı senaryoyu farklı insanlarla yeniden ve yeniden yaşarız.
Bizi üzen insanı bağışlamayarak, bedelini yalnızca kendi yüreğimizde taşırız. Bağışlamak belki de dünyanın en zor işidir. Ruhumuzda derin yara açan birini salıvermek elbette kolay olmuyor. Unutmamalıyız ki nefreti, kızgınlığı, öfkeyi, intikam arzusunu, sevgisizliği, ruhumuzda barındırdığımız sürece onların yaydığı olumsuz düşünceyi, hayatımızın her alanına yansıtırız.
Tüm olumsuz duygular hem bedende hem de ruhumuzda hastalık olarak ortaya çıkmaya başlar. Stres, değersizlik duygusu, öz güven yetersizliği, sağlıklı ilişkiler kuramama, başkalarını yargılamak, kendimizi suçlu hissetmek, öz saygı yetersizliği, bağışlayamamanın nedenleridir.
İç huzura kavuşmanın en sağlıklı yolu bağışlamaktır, affetmektir. Affetmek hem kendimizi hem karşımızdakini özgürleştirmenin kuralıdır. Affederek kendimizi ve geçmişimizi iyileştirmeyi seçtiğimiz zaman, akıl, ruh, kalp, dengemizi yeniden kazanırız. Affetmek bir seçimdir.
Değerli dostlarım, bağışlamak geçmişin kötü etkilerini silmek, hayatımızın kontrolünü elimize almak, sevginin iyileştirici gücünün olumlu yönde hissedip mutlu olmaktır. Sevgilerimle, Esen kalın.
