Hayalleri büyük kendileri küçük olan anaokulu çocuklarımızın dayanışma gücü her bir bireye örnek olsun. Deprem bölgesine o küçücük yürekleri, heyecanları ile destek örneği sundular.
Hani demiştim ya sevdik seni öğretmenim: Şehriban Öğretmen. Bu sınıfın öğretmeni, mimarı olur kendisi. Ekibi miniklerden oluşuyor gibi görünse de onlar bizlere ders verdiler adeta. Küçücük eller neler hazırlamışlar. Bu çocuklar daha 5 bilemediniz 6 yaşındalar. Koliler öğretmenleri eşliğinde düzenlenip şekillendi. Paketlerin çok özenli bir o kadar da gösterişsiz olması dikkatimden kaçmıyor. Kalplerinin heyecanla çarptığını öğretmenleri bana gün gün aktarıyordu; paketler açılınca sanki sevgimiz onlara ulaşacak gibi hissediyorduk. Ellerinize, kollarınıza sağlık çocuklar! Onlar ise şimdiden oradaki arkadaşlarını merak etmeye başlamışlardı. Duygusal oldukları kadar muhteşem zekaları var ve beni de etkiledi. Kolilerin yolculuğunu takip ediyorum bu arada. Günler bize çok uzun gelmişti. Armağandı koliler onlara ve zaman ulaştılar yerine işte o vakit biraz nefes alabildim. Bugünün minikleri, yarının çalışkan bireylerine dönüşsün! Öyle de umuyorum. Unutulmazlarım arasında yerinizi aldınız. Çok yaşayın. Sizler hep gülün emi. O çocukların heyecanına uzaktan ortak olabildik bu bile çok çok mutlu etti. Hayatın akışı normal olmuyor tabi öyle kolay kolay. Bizler unutmayalım. Unutturmayalım. “İnsan İnsan” dedi ya Fazıl Say kafamda çalıyor şarkı… Ardından “Derdime İhanet Edemem…”
Yavuz Selim Anaokulu eğitim sınıfına sonsuz teşekkürler. Ataşehir Belediyesi ve
Ataşehir Belediyesi Arama Kurtarma Ekibi sizlere de ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum.
